In twee tijdlijnen leren we twee versies van Mette kennen. In de ene is de 37-jarige vrouw gelukkig getrouwd, moeder van twee kleine kinderen, op ouderschapsverlof van haar job in een steunpunt voor huiselijk geweld. In de andere vertoeft Mette in het ziekenhuis, zwaar toegetakeld en revaliderend van een ernstig incident. Fragmentarisch – zoals het geheugen werkt – volgen herinneringen elkaar op, even caleidoscopisch als de vele rollen die Mette op zich neemt als moeder, echtgenote, vriendin en hulpverlener.
"De straffe vertolkinge en de ambigue personages maken deze deels retrospectieve vertelling een niet te missen schouwspel." ★★★ - Filmmagie
"Een film die weliswaar naar adem doet snakken, maar zich ook bijzonder stevig in je vastbijt." ★★★★ - de Volkskrant
"Rots [laat] zien over cinematografisch talent te beschikken en weet een interessant beeld te schetsen van een vrouw die om moet gaan met een zeer traumatische gebeurtenis." ★★★ - Cinemagazine
"Rots' intelligent, ferociously empathetic but deeply unsentimental portrait is a fascinating experience of cinematic dysphasia." - Variety
Net zoals in haar schitterende debuutfilm Kan Door Huid Heen, toont Esther Rots zich een meester in het weergeven van chaos en gelaagdheid. Ze maakt gedurfde stilistische keuzes -met een allesbehalve evidente soundtrack- gedragen door twee fantastische en (te) weinig bekende Vlaamse actrices. Circé Lethem haakt verschillende versies van Mette zorgvuldig aaneen tot een tegenstrijdig doch coherent personage, en Lien Wildemeersch maakt indruk als de geslagen vrouw die haar personage nooit in de slachtoffer-positie laat zetten. Een schitterende out-of-the box film.