The Damned
Winter 1862, Verenigde Staten. Ver weg van het front verkent een compagnie soldaten onbekend terrein. Hier voelt oorlog niet dreigend of avontuurlijk, maar hongerig en monotoon. Terwijl deze mannen van allerlei achtergronden hun kamp opzetten en afwachten, mijmeren ze over het leven dat ze geleid hebben en de keuzes die hen tot hier hebben gebracht. Wanneer de vijand eindelijk toeslaat, blijkt de woeste natuur van Montana minstens even dodelijk.
Winter 1862, United States. Far from the front, a company of soldiers explores uncharted territory. Here, war does not feel threatening or adventurous, but hungry and monotonous. As these men of all backgrounds set up camp and wait, they muse on the lives they have led and the choices that have brought them here. When the enemy finally strikes, the wild nature of Montana proves at least as deadly.
''Je eet mee, je patrouilleert mee, je schuilt mee, je voelt de warmte van de vlammen waaraan ze hun handen en voeten warmen. Net dát maakt The Damned zo onthutsend. Dit is geen oorlogsspektakel als een scène uit een gevechtsgame, maar een realiteit die uiterst tastbaar is.'' ★★★★ - De Morgen
''[...] wij waren helemaal in de ban van het meditatieve sfeertje dat daar in het geboomte hangt. Wie weet: als de soldaten uit ‘The Damned’ wat dieper zuidwaarts zouden trekken, zouden ze misschien de conquistadores uit ‘Aguirre, der Zorn Gottes’ tegen het tragische lijf lopen.'' ★★★ - Humo
Recente releases April
Ontdek de beste films van het moment. Zorgvuldig geselecteerd met de nodige ZED-touch.
Regisseur Roberto Minervini (The Other Side) levert een rauw portret af over het existentiële bestaan van soldaten. Het tempo is traag en meditatief en verplaatst de kijker in de geestestoestand van de personages, die angstvallig moeten wachten op het onbekende en onvermijdelijke. Minervini liet zijn cast en crew gedurende twee maanden leven op een set in Montana, zodat ze zich zo goed mogelijk konden inbeelden hoe het leven van een soldaat in de Amerikaanse Burgeroorlog gevoeld moet hebben. Geen alledaagse regietechniek, maar het levert alleszins een enorm naturelle, doorleefde film op die niet onder stoelen of banken steekt hoe roemloos het voeren van een oorlog werkelijk is. Minervini won in Cannes de prijs voor Beste Regisseur.