In het tweede seizoen van zijn podcast Disney Klassiekers bespreekt filmjournalist en The Original Soundtrack-auteur Robin Broos telkens een Pixar film. Robin komt zowel de Vlaamse als de Engelstalige versie van Ratatouille inleiden in ZED, plezier verzekerd voor jong en oud!

De beste Pixarfilms maken iets volstrekt onwaarschijnlijk toch perfect geloofwaardig, en dat vaak al in de eerste tien minuten. Speelgoed dat tot leven komt wanneer je de deur achter je dichttrekt (Toy Story). Monsters die leven in je kleerkast (Monsters, Inc.). Een huis dat vliegt op de kracht van een duizendtal ballonnen (Up). Maar ook: een rat in de keuken die gastronomischer is dan Jeroen Meus. Want geef toe, op papier is het concept van Ratatouille weinig appetijtelijk. En toch slagen de makers erin om fijnproeverrat Remy instant aanvaardbaar, zelfs hoogst aaibaar te maken. Volgens mij ligt dat niet aan het knaagdier zelf, wel aan de manier hoe de animatoren van Pixar erin geslaagd zijn om de heerlijkste gerechten op het scherm te toveren.

Als we even heel technisch gaan: de truc zit hem in de belichting van het eten. Een methode die de studio in het leven had geroepen om de kostuums van The Incredibles te doen glimmen. En om er zeker van te zijn dat het plaatje zou kloppen, werden topchefs ingeschakeld om advies te geven. Zo was het gourmet chef Thomas Keller die het titelgerecht onder handen nam. Hij verzon een versie van ratatouille waarbij de groentjes in schijfjes over elkaar worden gelegd. Een idee dat hij opdeed in de Turkse keuken, vandaar de naam: gekonfijte byaldi. Voeg daaraan toe dat Ratatouille een versie van Parijs heeft neergezet die zo mogelijk nòg mooier is dan de lichtstad zelf. Dat de film aantoont dat zelfs de grootste criticasters een klein hartje hebben. En dat componist Michael Giacchino na The Incredibles heeft bewezen dat hij een heel breed muzikaal palet kan bespelen. Je begint al te watertanden om deze verrukkelijke film nog een keer op groot scherm te kunnen bewonderen!