Documentairemaker Marti DeBergi is een fan van het eerste uur van de legendarische Engelse rockband Spinal Tap. Hij krijgt de kans om samen met hen op tour te gaan en het reilen en zeilen achter de schermen van de rockband van dichtbij te volgen. De tour moet het nieuwe album Smell the glove promoten, de eerste plaat van de groep na jaren stilte. Alles wordt op film vastgelegd: de herrie achter de schermen, de groupies, de verhalen achter de liedjes, de toekomstplannen. Maar de tour blijkt een cruciaal moment te worden in de geschiedenis van de rockband: het ene na het andere optreden wordt afgelast, manager Ian stapt halverwege op en ook gitarist Nigel geeft er de brui aan. Zo komen enkele van de meest genante momenten op pellicule terecht.
"Hilarische parodie op zelfverheerlijkende, grootsprakerige rockgroepen met een hele horde beroemdheden die een cameo-optreden maken tussen de stoere verhalen ('deze versterker gaat tot elf') en stomme stoten (verdwalen in de backstage-ruimte) van de Spinal Tappers door." (UpToMovie)
"This Is Spinal Tap is een knappe parodie op het genre 'rockumentary' (..) De film drijft op een hilarische manier de spot met rockbands, met de holle bombast van shows die vooral hardrockers opvoeren, met de kinderachtige sterallures van popsterren (gitarist Nigel Tufnel weigert een broodje, omdat het te klein is) en met veelvuldige seksistische teksten." (Sietse Meijer, NRC Handelsblad)
"De beste (nep)rockdocumentaire aller tijden." (Cinema.nl)
"First of all, let's just clarify something: "This Is Spinal Tap" is the funniest film ever made. (..) For newcomers, it's essential viewing, while old hands will relish the return of Nigel and his mournful "Mach" piano piece and the band's gig at the Air Force base. Whoever you are, you'll be quoting the script for weeks to come." (Ben Falk, BBCi)
"This Is Spinal Tap about as funny and on-target as parody gets." (BOXOFFICE MAGAZINE)
"Truly a film of `moments' it is impossible to single out any as being funniest or most memorable, this is a film that will make you unable to ever look at Def Leppard without laughing again (if you could in the first place, that is)." (Ben Stephens, Edinburgh University Film Society)
Geen film die zo de spot drjft met de vaak o zo serieuze rockumentary als This is Spinal Tap. De poedelkapsels, de oerdomme uitspraken, nummers als Sex Farm met briljante lyrics als "Working on a sex farm/Trying to raise some hard love/Getting out my pitch fork/Poking your hay", alle clichés van het tourleven op een hoopje : in elke scènes zitten wel drie gillers. De film werd zo populair dat de groep Spinal Tap uit het niets tot leven werd gewekt : naast het uitbrengen van platen en cd's, werden biografieën en songteksten gepubliceerd, en verrezen, vooral in Engeland en de VS, ettelijke fanclubs en 'fanzines'.