Deze film vertelt het levensverhaal van Violeta Parra, een Chileense folkartieste en kunstenares die wist uit te groeien tot een internationale hitsensatie. Ze groeide in armoede op in Zuid-Chili als de dochter van een alcoholverslaafde leraar. Maar haar tumultueuze jeugd ontnam haar haar levendigheid niet, integendeel. Als volwassene dweepte ze met romantiek en politiek en schreef ze lyrische liedjes of streed ze voor de onderdrukten. We volgen haar tijdens haar vele reizen door Chili en haar uitstapjes naar Parijs als gevierd beeldend kunstenaar. Maar er is ook een keerzijde aan de medaille. Door een onblusbare drang naar erkenning en een ongeneeslijk romantische aard verliest ze haar greep op het moederschap en valt haar liefdesleven in duigen.
"'Violeta Went to Heaven’ is een schitterend, intens drama over het tragische leven van een zangeres (...)De intensiteit van de liedjes en de beklemmende performance van Francesca Gavilán (onthoud die naam) blijven je nog lang achtervolgen. Indringend en heel mooi!" (Cinemagazine.nl)
"Wood rijgt de poëtische en visueel bedwelmende scènes schijnbaar willekeurig aan elkaar. Het ingenieuze scenario en de gebalde vertolking van Francisca Gavilàn zorgen er echter voor dat je nooit verloren loopt in de plooien van het intense leven van de zangeres (...) Een innemend, sfeervol en cinematografisch zeer strak gechoreografeerd portret." (Filmmagie)
"Deze film is een zeer geslaagde introductie tot een intrigerend maar getroubleerd leven. Wat regisseur Andrés Wood heel goed vat, is de essentie van Parra’s ziel: via verstilde montages en muzikale intermezzo’s krijgen we echt een idee van wat de zangeres dacht en voelde." (Cobra.be)
"The intense, remarkable life of the Chilean singer-songwriter Violeta Parra is explored with sensitivity and exquisite lightness of touch" (Variety)
Violeta Parra (1917 -1967) wordt gezien als de Edith Piaf van Chili: een folkloriste en muziekicoon die een stem gaf aan de ziel van een natie en de sociale onvrede tot onderwerp van haar muziek maakte. Ze wordt als de grondlegger van de ‘Nueva Canción’ beschouwd, een muziekstroming die traditionele muziek en sociaal engagement met elkaar verbond.
De film is gebaseerd op de memoires van Angél Parra, de zoon van Violeta die net als zijn moeder muzikant is geworden. Regisseur Andrés Wood kiest niet voor een lineaire biografie, maar levert een impressionistisch, magisch-realistisch meesterwerk, waarin hij moeiteloos de ijkpunten uit Parra’s leven met elkaar verbindt. Violeta’s hartverscheurende en onuitwisbare nummers doordringen de film en doorboren de ziel van de kijker.
'Violeta Went to Heaven’ won de Grand Jury Prize in de categorie World Cinema Drama op het Sundance Festival en was de Chileense inzending voor de Academy Awards.