Iedere dag produceren elektriciteitscentrales over de hele wereld tonnen hoog radioactief nucleair afval, waar niemand juist van weet wat er mee te doen. De vaten met afval worden gestapeld in tijdelijke opslagplaatsen die kwetsbaar zijn voor natuurlijke rampen, oorlogen en andere menselijke ingrepen. In Finland zijn wetenschappers volop in de weer om een permanente opslagplaats uit te werken waarin zo’n slordige 300.000 ton nucleair afval veilig kan worden opgeborgen voor minstens 100.000 jaar, zo lang blijft er stralingsgevaar. De constructie is een tunnelsysteem gehouwen uit steen die kan worden afgesloten, om daarna nooit meer te worden geopend. De wetenschappers moeten rekening houden met klimaatsveranderingen, natuurrampen, menselijke vergeetachtigheid en vooral met het meest onvoorspelbare: de menselijke nieuwsgierigheid. Hoe voorkomen ze dat latere Beschavingen, net als wij, dit mysterieuze bouwwerk niet proberen te openen? Een oogstrelende film over doodernstige vragen.
“Wij waren vooral onder de indruk van een andere film uit de internationale competitie: Into Eternity (..) De bezwerende, lange slowmotionshots van de tunnel, de logisch opgebouwde vertelstructuur en de goed geknipte en in beeld gebrachte interviews maken er iets episch van.” (Focus Knack)
‘Into Eternity’ ging in Belgische première op DOCVILLE en werd daarna op festivals over de hele wereld geselecteerd waaronder voor Hot Docs, SilverDocs en IDFA. ‘Into Eternity’ won onder meer de Grand Prize op het Visions du Réel Festival en de Lichtpuntprijs op het Filmfestival des Libertés in Brussel.