Uncle Boonmee is een nierpatiënt die dringend een operatie nodig heeft die hij niet zal krijgen, en het daagt hem dat zijn dagen geteld zijn. Omringd door zijn familie trekt de doodzieke man zich terug in zijn geboortedorp op het platteland. Tijdens zijn laatste dagen hult Uncle Boonmee zich in contemplatie over het leven, de dood en de mogelijkheid van reïncarnatie. Hij herinnert zich zo enkele van zijn vorige levens als onder andere buffel en verminkte prinses. Op een tropische nacht krijgt hij het bezoek van zijn gestorven vrouw en vermiste zoon die zich in menselijke en dierlijke gedaante en in alle vriendelijkheid manifesteren. Zij vergezellen Uncle Boonmee op zijn tocht naar een ander leven...
"Wie bereid is om met Weerasethakul mee te gaan, zit gebeiteld voor een trip van beelden, ideeën en gevoelens die men zich beslist nog lang zal heugen. Vraag maar aan Tim Burton." (Focus Knack)
"Met behulp van diep onder je vel kruipende Lynchiaanse soundscapes, een dromerige vertelstructuur en een werkelijk ádembenemend mooie fotografie bouwt de cineast een magische zweefbrug tussen zijn verbeelding en de bioscoopzaal." (Humo)
"Uncle Boonmee communiceert niet op een rationeel niveau; het is als symbool voor een visie op het menselijk leven, dat zijn beeldtaal haar subtiele arbeid op ons bewustzijn verricht". (Filmmagie)
Weerasethakul liet zich in andere werken ook al door geesten, metamorfoses, herinneringen en natuurmysteriën inspireren, een pad dat hij deze keer opnieuw met succes bewandelt. De mengeling van surrealisme, minimalisme en uitzonderlijk fotografsche beelden, werd dit jaar op het filmfestival van Cannes met de Gouden Palm bekroond.