Varanasi in India, 1938. Chuyia is een meisje van acht én zopas weduwe geworden. Zoals de traditie het vereist, wordt haar hoofd kaalgeschoren en wordt ze naar een ashram gebracht, een soort tehuis voor weduwen. Want, zo zegt de Hindu-religie, wanneer een man sterft, moet zijn vrouw ook een beetje sterven. Chuyia leert van de andere vrouwen in de ashram hoe ze zich moest gedragen als weduwe, maar ze is veel te speels, rebels en levendig om zich bij de regels neer te leggen. Door haar optimisme en onafhankelijkheid van geest wint ze al snel de vrouwen voor zich, in het bijzonder Kalyani, de mooiste en op Chuyia na jongste weduwe. Wanneer de knappe Narayan, een adept van Ghandi's leer, zijn oog op Kalyani laat vallen, aarzelt ze niet lang. Ze beslist haar leven in eigen handen te nemen.
"Feeëriek mooi. Verschillende kleuren blauw domineren het scherm. Ze werken verkoelend evenals de moessonregens die je hoort druppelen, net alsof ze elk moment je zetel kunnen besprenkelen. Dat vloeiende lyrische staat in een heftig contrast met de het moeilijke leven van de vrouwen. (..) deze film is echt niet te missen. Mooie beelden, prachtige muziek en een ontroerend verhaal met de opkomst van Gandi op de achtergrond als historisch gegeven. Wat wil een mens nog meer?" (Kristiane Vertommen, Cutting Edge)
"De beelden bij schemerlicht van vrouwen in witte sari's aan de heilige rivier met haar tempels, lijkverbrandingen en eeuwenoude bodhibomen blijven fotogeniek." (Luc Joris, De Morgen)
"Mehta kiest voor een ronduit verbluffende vormgeving: prachtig gekadreerde shots, verbonden door een vloeiende camera, badend in een prachtig kleurenpalet en gestoffeerd met een bedwelmende, bij momenten Bollywoodiaans aandoende soundtrack. Met als rode draad water: rivier en regen, bron van zuivering, genezing en wedergeboorte, maar ook bindmiddel tussen leven en dood. A magnificent film, naar de woorden van Salman Rushdie." (Filmmagie)
Na Fire en Earth sluit Deepa Mehta met Water haar trilogie af. De grote dame van de Indische cinema zet met dit derde luik een uiterst gevoelig werk neer. Tijdens de opnamens, die maar liefst 7 jaar duurden, had het team van Mehta af te rekenen met gewelddadige reacties van fundamentalistische Hindus. Toen de film in 2005 eindelijk in wereldwijde première ging op het Filmfestival van Toronto in 2005 kreeg Deepa Mehta een staande ovatie en een enthousiaste ontvangst van de critici. "After making water, I feel I could retire. That's how satisfied I am." zei de Indiase na afloop van deze vertoning.
Water is genomineerd voor de Oscar voor Beste Niet-Engelstalige Film en won de Prijs van de Jeugdjury op het Valladolid International Film Festival (2005).