Into Great Silence moet een documentaire zijn met een van de langste producties ooit. Reeds in 1984 vroeg de regisseur Philip Gröning toelating aan de overste van de Kartuizers in La Grande Chartreuse om hun dagelijks leven te mogen filmen. Het duurde uiteindelijk 15 jaar eer hij toestemming kreeg er een langspeeldocumentaire te filmen, onder strikte voorwaarden weliswaar. Zo werd alleen hij toegelaten, geen aparte camera- of geluidsman, mocht hij geen kunstlicht gebruiken en verbond hij zich om in de uiteindelijke versie geen muziek of commentaar toe te voegen. Gröning leefde zes maanden zoals de monniken, schoof mee aan tafel en deed mee aan de misvieringen. In totaal filmde hij meer dan 120 uur aan materiaal, de montage nadien nam een jaar in beslag.
“Into Great Silence […] beantwoordt geen vragen. Grönings documentaire is een monument voor de onthaasting, voor een levensstijl die bijna is verdwenen. Puurdere cinema is zelden te zien.” (Jan Pieter Ekker, Cinema.nl)
"Door te laten zien dat rituelen dagelijks terugkeren, krijgt de kijker een fascinerende indruk van de kloosterroutine. (..) Into great silence dringt diep door in een archaïsche spirituele levenswijze." (Jos Van Der Burg, Het Parool)
"De film kan bij sommigen op weerstand stuiten omdat hij veeleisend is. Maar ik vergelijk hem met een okkernoot: de bast is hard en bitter maar eens je aan de binnenkant zit is de okkernoot lekker. Men moet er willen doorbijten, er zich aan overgeven. De film is belangrijker dan je eigen smaak of goesting. En afstandelijkheid maakt hem dood. Dus de enige houding om deze merkwaardige en fascinerende film te smaken is overgave." (Kardinaal Danneels)
“The Carthusians are the strictest Christian order and this three-hour, almost totally silent film about them, was not expected to be a hit. But it is playing to packed cinemas, fascinating audiences with the unique glimpse of a contemplative life, unknown beyond the monastery walls.” (Matthew Leyland, BBC)
Into Great Silence is allesbehalve een klassieke documentaire. Ze bevat geen verklarende tekst en uitleg en geen interviews met de monniken, enkel een sobere registratie van het dagelijkse leven in deze afgesloten kloosterorde. De regisseur slaagt er wonderwel in de kijker helemaal onder te dompelen in een wereld waar structuur, eenvoud en stilte heerst. En hoewel men aan het einde van de film nog steeds met veel onbeantwoorde vragen blijft zitten, begrijpt men beter dan ooit wat het betekent een tijdloos leven te leiden als monnik in La Grande Chartreuse. Into Great Silence won ondermeer de European Film Award voor Beste Documentaire en ontving de Special Jury Prize op het Sundance Film Festival.