Toen de Zweedse kunstenares Anna Odell ontdekte dat ze niet was uitgenodigd voor de klasreünie, besloot ze haar klasgenoten van toen magistraal een hak te zetten. Ze maakte een film over hoe de reünie er had kunnen verlopen, was ze wel uitgenodigd. In de film zien we hoe Anna haar pestkoppen van vroeger confronteert met het verleden. Haar getuigenis verknalt het blije weerzien van de anderen. Vervolgens nodigt ze haar klasgenoten één voor één uit en vraagt ze hen om de film te bekijken. Maar niet iedereen durft dat aan.
"Onder de nagespeelde gesprekjes zitten sociologische juweeltjes; die bochten waarin de oud-klasgenoten zich wringen bij het afschuiven van hun aandeel bij het pesten." (De Volkskrant)
"Is het arty-farty aandachttrekkerij? Een beetje, maar het is óók een bijzondere film met veel lagen." (Nu.nl)
"Door The Reunion ga je naar je eigen gedrag kijken en realiseer je je hoeveel vormen van sociale uitsluiting er bestaan." (NRC Handelsblad)
Kunstenares Anna Odell verwierf naam in eigen land toen ze een zelfmoordpoging veinsde en vervolgens in een psychiatrische kliniek belandde. Met deze 'performance' wou Odell de de maatschappelijke reacties op psychische problemen aan de kaak stellen. Het project lokte heel wat kritiek uit en Odell krijgt de stempel 'excentriek'. Niet verwonderlijk dus dat haar vroegere klasgenootjes haar vreemd vinden. The Reunion' is ook geen traditionele over pesten, Odell stelt lastige vragen over de machtsdynamiek en groepsdruk binnen onze maatschappij en hoe die schijnbaar niet veranderen eens we 'volwassen' zijn.