De eerste Engelstalige film van gelauwerd Italiaans regisseur Antonioni toont Swinging London uit de jaren zestig, met genoeg seks, drugs en rock 'n roll, maar ook de duistere keerzijde van deze vrijzinnige periode. De film is mysterieus, elegant en esthetisch wondermooi. Bovendien laat Antonioni nooit in zijn kaarten kijken, waardoor je elke scène en ontwikkeling ook in een ander daglicht zou kunnen bezien. Meermaals word je als kijker op het verkeerde been gezet, net zoals het hoofdpersonage. Werkelijkheid en fantasie lopen zodanig door elkaar dat er op den duur geen wezenlijk onderscheid meer is. Blow-up won destijds de Gouden Palm in Cannes, en is bijna 60 jaar later nog steeds een ongelooflijk rijke filmervaring, waarin je telkens weer iets nieuws ontdekt.