3 April 1882, Jesse James en Bob Ford zitten aan de ontbijttafel. Voor James aan zijn maal begint merkt hij dat één van de kaders aan de muur vuil is, hij klimt op een stoel om het proper te maken. Bob Ford staat op en schiet een van de beroemdste revolverhelden ooit in het achterhoofd. Ford doodt zo in één klap een idool voor miljoenen Amerikanen maar ook de man die hij sinds zijn prille jeugd adoreerde.
Het leverde Bob Ford tijdelijke roem op, maar bracht hem geen geluk. De man die over zijn held las in dime novels en er alles voor over had om deel te worden van zijn bende, zal al snel verguisd worden door het Amerikaans publiek en gedwongen worden te verhuizen naar een andere staat. Bob Ford zal, ironisch genoeg, vooral bekend staan als één van de grootste lafaards die het wilde westen ooit gekend heeft. Het opschrift op de grafsteen van Jesse James vat de gevoelens van vele Amerikanen prachtig samen: ‘In Loving Memory of my Beloved Son, Murdered by a Traitor and Coward Whose Name is not Worthy to Appear Here.’
"Het camerawerk is fenomenaal en sluit naaldloos aan bij de monumentale epossen van Terrence Mallick, Michael Mann en Walter Hill. Deakins switcht zonder moeite tussen epische landschapsfotografie en directe close-ups en dompelt dit alles onder in een overrompelend kleurenpalet. De droefgeestige score van Nick Cave versterkt het gevoel van sociale isolatie dat beide protagonisten doormaken." (K.U.T-site)
"Wat 'The Assassination of Jesse James' pas echt tot een diep in het hart tastend viersterrenkijkstuk maakt, is de melancholische ghost track die zich door het verhaal slingert. (..) Precies door die ietwat dromerige aanpak, bloeit 'The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford' langzaam uit tot een zachtfonkelende contemplatie over jaloezie en haat, deemoed en heldendom, waarheid en mythe, en zelfs over de perverse kantjes van de hedendaagse celebrity-cultuur." (Humo)
"De lange epiloog over het lot van Ford na de moord was misschien wel het boeiendste dat ik dit jaar gezien heb. Pijnlijk mooie fotografie (die nachtelijke treinoverval in de mist), voortreffelijke vertolkingen, een psychologisch en sociologisch relevant stuk recente geschiedenis en Nick Cave als saloonzanger: komt dat zien." (De Standaard)
"Behalve een oud verhaal waarmee de huidige tijd wordt onderzocht, is The Assassination of Jesse James een film die de kracht van de western bevestigt. Het genre wordt keer op keer opnieuw uitgevonden." (Cinema.nl)
The Assassination... heeft in het geheel niets te maken met het cliché-beeld dat we wel eens durven te hebben van westerns. Er zijn geen wilde schietpartijen, duels by high noon of gillende Indianen. Het is een metafysische zoektocht van twee extreme personages naar zichzelf. De epische fotografie van Roger Deakins (The Man Who Wasn’t There, Shawshank Redemption, A Beautiful Mind, ...) maakt deze film bovendien een parel voor het oog. Maar wat The Assassination echt mijlenver verheft boven alle andere westerns is het geniale acteerwerk van zowel Brad Pitt als van relatieve nieuwkomer Casey Affleck die definitief grote broer Ben in zijn hemd zet.
Op het Festival van Venetië werd The Assassination genomineerd voor de Gouden Leeuw, Brad Pitt ging naar huis met de Prijs voor Beste Acteur.