Juan Villegas heeft zojuist zijn baan als monteur verloren. Het leven is al hard in Patagonia, maar nu wordt het nog een stukje moeilijker voor de 52-jarige man. Hij moet op zoek naar een nieuwe baan. Ondertussen probeert hij wat bij te verdienen door zelf messen te maken, maar dit levert weinig geld op. Ondanks alles is Juan niet verbitterd en blijft hij redelijk kalm onder de omstandigheden. Op een dag repareert hij de auto van een jonge dame. Ze geeft hem een wat ongewone belo-ning voor zijn hulp: een Dogo Argentino, een prachtige Argentijnse rashond. Na een korte uitwisseling van blikken tussen Juan en de hond lijken de twee elkaars gezelschap te accepteren. ‘Le chien’, later door Juan ‘bombón’ genoemd, wordt zijn nieuwe reisgezel. Bombón wordt al snel door ‘kenners’ opgemerkt. Juan ontmoet de hondentrainer Walter, hij haalt Juan over om zijn mooie hond deel te laten nemen aan de plaatselijke hondenshow. Bombón wordt derde en opent hiermee de deur van een nieuwe wereld vol mogelijkheden voor Juan. Dit is het begin van een nieuwe carrière en een nieuwe vriendschap.
"De man die de hoofdrol vertolkt, is sensationeel en de weemoed in zijn glimlach is ongeëvenaard. Samengevat: een heerlijk tragikomische en tedere film." (Niels Ruëll, De Standaard)
“Bombón El Perro” is nu eens absurd grappig, dan weer intens droevig, maar steeds levert de film een overtuigend mooie slice of life op die geheel terecht voor 8 zilveren Condors genomineerd werd” (Cutting Edge)
“Bombon El Perro is het schoolvoorbeeld van hoe je met een eenvoudig gegeven en zonder special effects en grote namen toch een schitterende film kan maken.” (Moviegids.be)
“Hoewel Bombón, el Perro misschien naïef klinkt in zijn opzet, is het resultaat een hartverwarmende film die door en door menselijk is (...) Een hondenfilm, ja, maar één om nooit te vergeten" (Ils Huygens, K.U.T.-site)
"El perro is een droogkomisch en lichtvoetig portret van de hondenshows en hun deelnemers, maar bovenal een met veel liefde gemaakt relaas over een man die door zijn viervoeter weer lol in het leven krijgt." (Internationaal Film Festival Rotterdam)
"Another sweet little story from Historias Minimas helmer Carlos Sorin. (..) The Dog's comic timing puts half of Hollywood to shame." (Matthew Leyland, BBCi Films)
”The film’s bold, crisp compositions, pretty light, lolling landscapes and guitar accompaniment (the one sentimental note) don’t so much sugar the pill as cast it to the winds; you can read the real story – of humility and sidelined grace – etched into Villegas’ face. It’s a lovely film." (Time Out London)
Ondanks de belabberde economische situatie in Argentinië belandt de ene na de andere goede film bij ons in de bioscoop. En hoewel de meeste films over armoede, werkloosheid en de daarmee gepaard gaande verveling gaan, is de recente Argentijnse cinema komisch, licht en hoopvol. Sorin maakte met zijn Historias Minimas (2002) zijn entree in het festivalwereldje (de film won heel veel prijzen op festivals over heel te wereld) en heeft met Bombón el Perro zijn eerste bescheiden arthouse hit binnen.
Bombón el Perro won onder meer de FIPRESCI Prijs (prijs van de internationale filmpers) op het Internationaal Film Festival van San Sebastián.