Fabrizio, een werkloze filmmaker, krijgt de ene tegenslag na de andere te verwerken: hij dreigt zijn uitkering te verliezen, zijn relatie gaat de verkeerde kant op en zijn eerste film was een complete flop. Met de moed der wanhoop besluit hij om een nieuwe film te draaien, armoedig, “ruw”, geïnspireerd op zijn eigen leven en de ervaringen van zijn naasten. Het enthousiasme van Fabrizio werkt inspirerend en hij slaagt erin van een crew rond zich te verzamelen. Maar zijn drang om realiteit en fictie door elkaar te halen, is sterk. Mensen op een dwaalspoor brengen, bezorgt hem onbeschrijfelijk veel plezier. En ook zijn partners blijven niet gespaard...
"Een leuke, vaak hilarische inkijk achter de schermen." (Filmmagie)
"Het is tegelijk diep tragisch en erg grappig." (Het Nieuwsblad)
"Geestige, autoparodiërende Brusselse variant op Living in Oblivion, die bevolkt wordt door een overenthousiaste regisseur die het aan de stok krijgt met zijn vriendin en de RVA, een buslading werkloze technici en zijn hoofdrolspeelster die hij in het café van de Beursschouwburg heeft opgepikt. Wat een cineast lijden kan." (Dave Mestdach, Focus Knack)
"Een kleine, voor weinig geld gedraaide tragikomedie over het maken van een film. Maar je merkt wel de hand van een regisseur met lef, talent en verstand. En de kans om Franstalige Brusselaars ,,Dat heet dan gelukkig zijn'' van Ann Christy te horen croonen, laat je toch niet liggen?" (Ruben Nollet, De Standaard)
"Noem Ça rend heureux gerust de La nuit américaine van LafosseTedere zelfspot. Amusante kijk achter de schermen van een kleinschalig Brusselse filmproductie. Een delicaat geobserveerde reflectie over wisselwerking tussen fictie en realiteit." (De Morgen)
"Een unieke, voortdurend interessante film op waarvan het scenario gewoon zichzelf vertelt. (..) een vrolijke, bij momenten zelfs hilarische ode aan mensen die vasthouden aan hun verlangens en de filmkunst." (Sven De Schutter, K.U.T-site)
"The ‘real’ director, Joachim Lafosse, has a wonderfully light touch and the film is a declaration of love, both to his friends and for the cultural crossroads that is Brussels." (The Bulletin)
Ça rend heureux (de titel verwijst naar 'Dat heet dan gelukkig zijn' van Ann Christie) is niet zozeer een film over een mislukte filmmaker: Fabrizio is immers het alter ego van Lafosse, die ondertussen 3 films op zijn palmares heeft staan (waarvan de laatste 2 op 1 jaar gemaakt). Het is een ode aan vriendschap, liefde, en aan de liefde voor de film in het bijzonder. De film werd opgenomen in hartje Brussel met een gemengd Vlaams-Waalse crew en cast, wat het een typische, gezellige Brusselse stadsfilm maakt.
Ça rend heureux werd geselecteerd voor een heel aantal festivals over de hele wereld en won onder meer de Publieksprijs op het Filmfestival van Brussel (2006).