Ciurè is een film die balanceert tussen poëzie en rauwheid. Pumo kiest voor een hybride stijl waarin documentaire-intimiteit en fictieve verbeelding elkaar kruisen. De thematiek is gelaagd: identiteit, verlangen en sociale uitsluiting worden niet uitgelegd, maar doorleefd. De camera observeert zonder oordeel, de montage laat ruimte voor stilte en frictie. Het resultaat is een film die niet zozeer vertelt, maar laat voelen — kwetsbaar, zintuiglijk en radicaal empathisch.