Goodbye, Dragon Inn
Op een donkere, natte nacht in Taipei City staat een oude cinema op het punt om voor altijd de deuren te sluiten wanneer er een Japanse toerist binnenwandelt. Een mager publiek, het overgebleven personeel en misschien zelfs een paar geesten kijken er naar King Hu's material-arts klassieker ‘Dragon Inn’. Stuk voor stuk worden de aanwezigen achtervolgd door herinneringen en verlangens die door de cinema zelf worden opgeroepen. De bedachtzame toerist begint aan een tocht door het filmtheater om te zien wat en wie er verborgen gaat achter het verouderde interieur.
On a dark and rainy night in Taipei City, an old cinema is about to close its doors forever when a Japanese tourist walks in. A meager audience, the remaining staff and maybe even a few ghosts watch King Hu's material-arts classic "Dragon Inn" there. Piece by piece, those present are haunted by memories and desires evoked by the cinema itself. The thoughtful tourist embarks on a tour of the cinema to see what and who is hidden behind its antiquated interior.
"Een grappige hommage aan de stille film en de Taiwanese filmgeschiedenis." - De Standaard
"Using long, static but elegantly composed shots, Tsai Ming-liang and cinematographer Liao Pen-jung capture the individual melancholy of each character with incredible beauty." - Film Inquiery
Gerelateerde films
De laatste jaren worden steeds meer films digitaal gerestaureerd in de ultra-hoge resolutie 4K. De ultieme gelegenheid om deze films te (her)bekijken in de beste omstandigheden van je favoriete filmzaal.
Goodbye, Dragon Inn is eigenlijk net zo mysterieus als de cinema waarin de film zich afspeelt. In technische zin is de film bewust heel onconventioneel: statische shots en Lynchiaanse geluiden - het ratelen van de projector, het kreunen van de verwarmingsbuizen, het tikken van de regen en de stemmen uit 'Dragon Inn’ – brengen de kijker in een aangename trance. In combinatie met het reflectieve verhaal is het uiteindelijke resultaat een bitterzoet requiem voor de cinemazalen van weleer, maar ook voor een soort filmervaring die uitgestorven lijkt: die waar de omgeving misschien wel belangrijker is dan de film zelf.