In het San Francisco van de jaren ‘50 debiteert de jonge dichter Allen Ginsberg in een donkere kroeg zijn laatste gedicht, Howl. Deze poëtische schreeuw van woede en frustratie verwoordt het gevoel van een groep jongeren die niet meer kan aarden in de grijze, fletse maatschappij van het Eisenhower-regime. Howl heeft geen rijm en geen vast ritme, de ongelijke verzen bestaan uit spreektaal en vooral: het gedicht schuwt geen enkel taboe. Homoseksualiteit, psychedelische drugs, overmatig drankgebruik, hedonisme en krankzinnigheid: Ginsberg is de eerste die het onder woorden brengt. Het gedicht bombardeert hem in één klap tot de spreekbuis van de Beat Generation, een rol die hij met plezier opneemt. Wanneer het gedicht in boekvorm wordt uitgegeven, wordt Ginsberg aangeklaagd voor ‘obsceniteit’. Zijn proces wordt het proces van een hele generatie. De uitspraak ervan zou aangeven in welke mate de beatniks het recht hadden om zichzelf te zijn, te choqueren en de goegemeente uit te dagen.
"Een knap gestructureerd filmexperiment, een poging om literaire analyse en narratief drama met elkaar te verzoenen. En dat alles is niet eens zo zwaarwichtig als je zou denken: 'Howl' bevat humor, hij is meeslepend en levert, vooropgesteld dat het onderwerp je op z'n minst een beetje interesseert, een interessant tijdsbeeld van conservatief Amerika anno 1955." (Digg*)
"Howl werd bedacht met de term jazzfraseologie, wegens het naar jazzritmes refererende tempo. Epstein en Friedman houden eenzelfde ritme aan voor hun docudrama en lichten en passant een tipje van de sluier van de mythe van het beatnikicoon Allen Ginsberg." (Focus Knack)
"Gevierde documentairemakers Rob Epstein en Jeffrey Friedman - zie het Oscarwinnende The Times of Harvey Milk en homo's-in-Hollywood-geschiedenisles The Celluloid Closet - proberen net zoals hun inspiratiebron de grenzen van het door hen gehanteerde medium te verleggen. Door verschillende filmstijlen te combineren neemt het duo je mee op een audiovisuele trip die de culturele rebellie van Ginsberg en de zijnen quasi voelbaar maakt." (Zone03)
Net als het gelijknamige gedicht heeft ook de film ‘Howl’ geen vaste vorm. Documentairemakers Epstein en Friedman (die in 1984 een Oscar wonnen voor ‘The Times of Harvey Milk’) wenden het verhaal van ‘Howl’ en Ginsbergs proces aan om de ontvoogdingsstrijd van een hele generatie in beeld te brengen. De biografie van Ginsberg (uitmuntend vertolkt door James Franco) wordt vlot verweven met een beeld van de maatschappelijke reactie tijdens het proces en de artistieke ontleding van het gedicht zelf. De drie thema’s hebben elk een eigen stijl en creëren een hybride film die de vinger legt op een belangrijk moment in de Amerikaanse cultuur.