De 15-jarige Adèle is een doorsnee meisje met een passie voor literatuur en de ambitie om ooit leerkracht te worden. In haar wereld wordt ieder meisje verliefd op een jongen en dus heeft ook Adèle een vriendje met wie ze een obligate ‘eerste keer’ beleeft. Het is pas wanneer ze de flamboyante Emma ontmoet, een studente aan de kunstacademie met blauw haar, dat haar hart voor het eerst op hol slaat. De twee beginnen een passionele verhouding. Voor beide meisjes het begin van een emotionele rollercoaster.
Cinema ZED moest noodgedwongen de deuren sluiten, maar we laten onze filmfans niet in de steek!
Ontdek HIER het volledige ZED vanuit je zetel aanbod.
"'La Vie d’Adèle' is een hartverscheurend, met aandoenlijk naturel vertolkt coming-of-agedrama waar de vitaliteit vanaf spat. Een warme ode aan liefde, lust, hartzeer en (seksuele) zelfontdekking." - Focus Knack
"Het is de kracht van Kechiches cinema dat hij er con brio in slaagt om via Adèle de kijker een liefdesverhaal, een gemis en haar obsessie te laten aanvoelen. Zonder het minste psychologische ijkpunt, laat staan verklaring. Zijn camera houdt voortdurend en van dichtbij de meisjes, de actrices in het vizier. Zij dragen, kleuren de film. Met hun liefde, hun woorden, hun lach en hun tranen." - Filmmagie
"La Vie d’Adèle ontmaskert zich als een studie van de eerste grote liefde, in al zijn schoonheid en avontuur, verwarring en pijn." - K.U.T.site
"De liefdesgeschiedenis in La Vie d’Adèle weet zo sterk te overtuigen dat als na drie uur (het voelt veel korter) de aftiteling in beeld verschijnt, je het gevoel hebt daadwerkelijk getuige te zijn geweest van een deel van iemands leven." - FilmTotaal
La Vie d’Adèle is gebaseerd op Le Bleu est Une Couleur Chaude, een stripverhaal van Julie Maroh, waar de Engelse titel van de film Blue is the Warmest Color, naar verwijst. Maroh distantieerde zich van de film, meer bepaald omwille van de (fel besproken) lesbische vrijscènes, die ze niet authentiek vond, want geregisseerd door een man en vertolkt door twee hetero-actrices. De jury van het Filmfestival van Cannes dacht daar duidelijk anders over en bekroonde, voor het eerst in de geschiedenis van het festival, niet alleen de regisseur maar uitdrukkelijk ook de twee actrices met de Gouden Palm.