In 1974 overleed de 26-jarige singer-songwriter Nick Drake. Hij behoorde niet tot het spectaculaire sterrendom van de jaren ’70 en hij stierf aan een – waarschijnlijk onbedoelde - overdosis antidepressiva. Zijn dood deed in die tijd maar weinig stof opwaaien, Janis Joplin, Jim Morrison en Jimmy Hendrix waren eveneens tragisch aan hun eind gekomen en hun sterrendom reikte veel verder dan dat van de timide schuchtere Drake. Zijn populariteit nam, zoals wel vaker het geval is bij jonge tragisch overleden artiesten, pas toe in de jaren na zijn dood. Veel bekende muziekanten zoals REM, Radiohead, John Cale, Everything but the Girl en Paul Weller zijn door zijn muziek beïnvloed. Eind jaren negentig gebruikte Nike muziek van Drake in een reclamecampagne met als resultaat dat zijn album ‘Pink Moon’ ruim 25 jaar later hoog scoort in de Amerikaanse hitlijsten. Dichter bij huis : Tom Barman eert hem op zijn jongste live-album met covers van ‘River Man’ en ‘Fruit Tree’.
Ook nu is zijn muziek dus nog altijd erg populair en blijft de figuur van Nick Drake intrigeren. Genoeg voor Jeroen Berkvens om een documentaire te maken over de romantische antiheld. Veel informatie heeft Drake niet achtergelaten : hij heeft in zijn hele leven immers maar één interview gegeven, hij heeft nooit opgetreden voor radio of televisie en heeft nooit echt getourd. Berkvens vertrekt van de muziek en gaat in de streek waar Drake opgroeide zelf op zoek naar de roots van deze beroemdste onbekende muzikant.
"De film is een monument voor een begaafd muzikant, wiens tragiek was dat hij hunkerde naar erkenning maar tegelijkertijd niet in staat was werkelijk contact met zijn publiek te maken." (Docuzone.nl)
"De film (ontsnapt) aan het cliché van de tragische held. Want Drake was geen held toen hij stierf. Hij was alleen en onbekend. Later is de waardering voor zijn stille, symbolische liedjes groter geworden dan men uit zijn leven tussen 1948 en 1974 had kunnen vermoeden. A Skin Too Few roept aanknopingspunten en associaties op om ook dat kleine leven te begrijpen." (DL, NRC Handelsblad)
"Met prachtige beelden van de Russische cameraman Vladas Naudzius maakt Berkvens duidelijk hoezeer het typische Engelse landschap hoort bij de o zo Engelse muziek van Nick Drake."(Dagblad de Limburger)