Janis en Ana ontmoeten elkaar in het ziekenhuis waar ze allebei op het punt staan te bevallen. Ze hebben heel wat met elkaar gemeen: ze zijn allebei single en wilden niet bewust zwanger raken. De wat oudere Janis, een professionele fotografe, lijkt klaar voor het moederschap. Ana, die nog in haar tienerjaren is, is bang en onzeker. Ze brengen de uren voor de bevalling samen door waardoor ze op korte tijd een hechte band scheppen. Een band die een impact zal hebben op hun verdere levens.
Two single women meet in a hospital room where they are both going to give birth. One is middle aged and doesn't regret it, while the other is adolescent and scared. The two women form a strong bond with one another as they both confront motherhood.
"Niemand bespeelt de hartsnaren zo meesterlijk als Pedro Almodovar in Madres paralelas." ★★★★ - Humo
"Ook nu druipen de narratieve ambitie, de cinematografische finesse, de troostende melancholie en het warme humanisme van elk zorgvuldig gekozen frame af." ★★★★ - Focus Knack
"Opnieuw een magistraal melodroma." ★★★★ - De Morgen
"De film is zwanger van kleur en bol van leven, liefde en sensationele plotwendingen – een glorieuze terugkeer naar de vrouwenfilm." ★★★★ - De Standaard
"Het [is] genieten van allerlei tot grijnzen aanzettende narratieve en visuele kenmerken van Almodóvar." ★★★ - K.U.T.film
"Almodóvar has given us one of his best films in years." - Film Inquiry
Madres paralelas is vintage Almodovar: de Spaanse grootmeester gaat resoluut voor zijn favoriete thema’s (moeders en vrouwen), enkele van zijn favoriete acteurs (Penelope Cruz, Rossy de Palma) en een visuele weelderigheid met een fris kleurenpalet. Maar er is ook een onverwachte politieke noot in Madres paraleles, met een link naar het trauma van de Spaanse burgeroorlog. De film was de openingsfilm op het Filmfestival van Venetië waar Penelope Cruz werd onderscheiden als Beste Actrice.