Regisseur in de kijker: Wes Anderson
Wes Anderson is één van de grootste en meest befaamde namen in de filmindustrie anno 2025. Al sinds zijn langspeeldebuut Bottle Rocket in 1996 (dat gebaseerd is op zijn eigen kortfilm met dezelfde naam, uitgebracht in 1994) maakt Anderson furore in de filmwereld, met zijn eigenzinnige oog voor detail, zijn droogkomische en absurde humor, zijn karakteristieke maar toch ook menselijke personages, zijn honderd-en-één pastelkleuren, zijn gemilimeterde mise-en-scène en bovenal zijn universele thema's over (problematische) familieverhoudingen. Er loopt geen enkele acteur in Hollywood rond die niet met hem zou willen samenwerken. De indrukwekkende cast die hij heeft opgetrommeld in The Phoenician Scheme, bewijst dit.
Een kleine retrospectie doorheen zijn oeuvre.
Opkomst en beginjaren (1996-2001)
Zijn eerste drie films - Bottle Rocket, Rushmore en The Royal Tenenbaums - worden vaak in één adem genoemd, en kunnen over het algemeen gezien worden als de eerste fase uit zijn carrière. De scripts van alle drie de films schreef hij samen met zijn studievriend en mede-artiest Owen Wilson. Hij begint langzaamaan een vaste groep van acteurs rond zich te verzamelen, waaronder Bill Murray (die intussen ongeveer in al zijn films een rolletje heeft opgenomen), Jason Schwartzman en Luke Wilson, jongere broertje van.
Met deze drie films kondigt Anderson zich met veel bravoure en zelfverzekerdheid aan als een van dé grote nieuwe stemmen in Hollywood. Veel van zijn vaste regie-trucjes en elementen zie je al terug (zoals: de vele pastelkleuren, de afgebakende shots, de aandacht aan visuele details) en worden gecombineerd met zware (maar universele) thema's over familie, zelfontdekking, ambitie, depressie, existentiële angst, persoonlijke mislukking, zingeving, etc. Thema's die later nog veelvuldig zouden terugkeren, maar hier nog volledig nieuw en fris en origineel aanvoelen.
De tussenliggende jaren (2001-2012)
Na The Royal Tenenbaums, misschien tot op heden nog steeds één van zijn meest geliefde werken, is de opkomst van Wes Anderson niet meer te stoppen. Hij krijgt in al zijn projecten zo wat carte blanche om te doen wat hij wil - een voorrecht dat weinig regisseurs van zijn generatie nog krijgen klaargespeeld. Hij volgt zijn vroege successen op met (destijds) twee kritisch iets minder gewaardeerde films (The Life Aquatic with Steve Zissou en The Darjeeling Limited), maar sleutelt wel meer en meer aan zijn typisch kenmerkende stijl. In 2009 komt hij af met zijn eerste stop-motion-animatiefilm: Fantastic Mr. Fox, gebaseerd op het verhaal van Roald Dahl. Een groot (kritisch) succes. Drie jaar later volgt Moonrise Kingdom (2012), een nostalgische film over opgroeien in een klein plaatsje en de intense vriendschappen die we (kunnen) smeden op jonge leeftijd. Critici en publiek waren opnieuw enthousiast. Opnieuw twee jaar later zou hij dit opvolgen met wat velen beschouwen als zijn magnum opus (tot nu toe...)
The Grand Budapest Hotel (2014)
The Grand Budapest Hotel wordt niet alleen beschouwd als Andersons beste film to date, maar prijkt ook rijkelijk op vele 'best of'-lijstjes van de jaren '10 of zelfs van de 21ste eeuw. Een grootse film waar al zijn typische (visuele én inhoudelijke) kenmerken tot een wervelend hoogtepunt worden samengebald. Hij strikt ook voor het eerst de immer geweldige Ralph Fiennes, die ook in latere films van Anderson nog zou terugkeren en intussen dus ook een Anderson-vaste waarde genoemd mag worden. De film werd genomineerd voor 9 Oscars, en wist er 4 te verzilveren.
Late Era Wes Anderson (2018-heden)
Vanaf Isle of Dogs (2018) beginnen er stemmen op te komen dat Wes Anderson te véél Wes Anderson begint te zijn. Sommige critici vinden hem op het randje van zelf-parodie balanceren. Toch zijn er ook vele tegenstemmen, die Anderson vanaf dit punt in zijn carrière juist volwassener vinden, meer fijnzinnig en vooral esthetisch en film-technisch nog véél begenadigder. Een ware Meester in zijn vak. Het is ook in zijn laatste rijtje films dat zijn cast welhaast uitpuilt van de grote namen; van Tom Hanks tot Bryan Cranston, van Benedict Cumberbatch tot Scarlett Johansson: iedereen staat te popelen voor een rolletje in één van zijn films, hoe klein die rol ook moge zijn. Edward Norton vertelde ooit dat hij met plezier een ''symbolische'' pay-check aanneemt, enkel en alleen om in Andersons films te mogen meespelen.
Het is duidelijk: Anderson is geliefd bij zijn cast, en heeft misschien meer fans dan ooit. Dit alles mondt dan voorlopig uit in zijn nieuwste film: The Phoenician Scheme. Deze keer in de hoofdrol: Benicio Del Toro!
The Phoenician Scheme
Het verhaal van een familiebedrijf en een van elkaar vervreemd geraakte vader en dochter. Aan het hoofd van het bedrijf staat Anatole 'Zsa-Zsa' Korda, één van de rijkste mensen van Europa. Na de zoveelste aanslag op zijn leven, besluit Anatole een plan in werking te zetten waarin zijn dochter, een non genaamd Liesel, een sleutelrol zal spelen.
Commentaar
Cinema ZED-lieveling Wes Anderson is helemaal terug! Over zijn nieuwste film The Phoenician Scheme hangt momenteel nog een sluier van geheimzinnigheid. Wat we wel weten is dat hij weer een cast van jewelste heeft opgetrommeld, met onder andere Benicio Del Toro, Benedict Cumberbatch, Scarlett Johansson en Tom Hanks, én dat het een spionagethriller zal zijn. Maar denk spionagethriller op z’n Wes Andersons, met honderd-en-een pastelkleuren, gemillimeterde mise-en-scène en een mengelmoes tussen droge humor en oprechte menselijkheid.
Koop je ticket voor de film hier!
