Joy, een uitgebluste sociaal werkster, verlaat haar man Allen na zijn zoveelste belofte om af te kicken van cocaïne. Nu Joy weer alleen is, heeft ze het moeilijk om de draad weer op te pikken. Bovendien kan ze de herinneringen aan haar dode ex-vriend niet loslaten. Ze zoekt raad bij haar zus Helen, een scenariste in Hollywood, maar die is niet bereid om haar een luisterend oor te bieden. Ook haar andere zus Trish kan haar niet helpen, omdat ze zelf al genoeg zorgen aan haar hoofd heeft. Ze staat er alleen voor met haar twee zoons, omdat haar man een gevangenisstraf uitzit wegens pedofilie. Wanneer Bill de gevangenis verlaat en weer bij zijn gezin wil inwonen, doemen er nieuwe problemen op.
"Het mag duidelijk zijn: Todd Solondz is het nog niet verleerd. Intelligente films vol ongemakkelijke situaties die al dan niet onbedoeld iets komisch hebben, je mag het gerust zijn handelsmerk noemen." (Movie2Movie)
"Life during wartime is Solondz' beste film sinds Happiness (..) Life during wartime bevat meer zwartgallige humor dan de hele jaaroogst aan Hollywoodfilms bij elkaar. Dat het Solondz om meer gaat, blijkt als de (on)mogelijkheid van vergeving zich steeds meer opdringt als hét thema van de film." (Het Parool)
"Solondz toont zich een absolute meester van de ingehouden emotie: iedere stilte lijkt een halfuur te duren en zegt niets en tegelijkertijd toch ook alles." (Digg.be)
Sinds Todd Solondz ‘Welcome to the Dollhouse’ draaide in 1995 heeft de regisseur een patent op cinema die het publiek verdeelt in twee kampen: love it or hate it. Solondz registreert nauwkeurig en zonder verbloemingen het postmoderne leven in de Amerikaanse suburbs genre Wisteria Lane. Met 'Happiness', een zwarte komedie uit 1998 zette hij de toon voor het genre van de disfunctionele familiekroniek. Met 'Life During Wartime' keert Solondz terug naar de personages uit die film: de zussen Trish, Joy en Helen Jordan, die het geluk nog steeds niet hebben gevonden.