Demester is een jonge boer in de grensstreek van Frans Vlaanderen wiens dagelijks leven geen verrassingen kent. Hij ploegt het land, en hij heeft een vrij emotieloze relatie met een meisje uit de buurt. Hij heeft het moeilijk om zijn gevoelens onder woorden te brengen, maar er is niemand die daar echt om maalt. Wanneer Demester wordt opgeroepen voor het leger, heeft hij geen idee in welke oorlog hij terecht zal komen. In de stoffige hel van het front van een Arabisch sprekend woestijnland wordt Demester meegesleurd in een wrede en verwoestende oorlogsmachine.
"Flandres is een dichterlijke dimensie van de alledaagsheid. Wie zich eraan overgeeft, komt terecht in een fascinerend universum waarin instincten de toon bepalen." (Cinema.nl)
"De mens lijkt gedoemd tot redeloosheid bij Dumont, maar hij is het niet. Dumont is een humanist, die film na film van zijn personages en toeschouwers verlangt dat ze compassie opbrengen voor elkaar, voor zichzelf, voor de menselijke natuur." (Dana Linssen De Filmkrant)
"Flandres is Dumonts beste film tot nu toe. Voor het eerst slaagt hij erin de afstand te overbruggen tot zijn tragische plattelanders, en dringt hij diep door tot hun ziel." (8Weekly)
"Flandres uiteindelijk minder pessimistisch dan Dumonts eerdere films. Voor het eerst weet hij zelfs te ontroeren, met een prachtig einde. Er spreekt hoop uit voor de toekomst, voor de mensheid. De lucht klaart op." (NRC Handelsblad)
"Trek je emotioneel harnas aan, want Bruno Dumont is terug! (..) Toch weet de filmmaker je weer bij de strot te grijpen (..) dit soort pessimistische poëzie zit hem duidelijk als gegoten." (Zone03)
Bruno Dumont wordt weleens omschreven als een schilder eerder dan een regisseur. Hij vertelt zijn vaak tragische verhalen eerder met prachtige indringende beelden dan met woorden. Net als de personages uit zijn films, is Dumont dan ook zelf een man van weinig woorden. Na afloop van een persconferentie zei hij tot de aanwezige journalisten: "Ik ben niet tevreden met wat ik u vertel. Het is moeilijk om in woorden uit te drukken wat ik voel. Uit uw vragen proef ik dat u op zoek bent naar dezelfde emotie, maar dat ook u er niet in slaagt de juiste woorden te vinden." Toch is er geen filmmaker die zulke extreme, tegengestelde reacties oproept als Bruno Dumont, want de beelden en de weinige woorden zijn confronterend en hard. Zijn zwartgallige visie op de mensheid heeft hem ook vaak het label van misantroop meegegeven, maar in Flandres is er voor het eerst terug een sprankel hoop.
Flandres won de Grote Juryprijs op het Filmfestival van Cannes.