Eind januari van dit jaar was Eefje de Visser nog te gast in Leuven, in STUK, om er haar nieuwe album Bitterzoet voor te stellen. De belangstelling was massaal en de reacties unaniem lovend. Na de lancering van het album zou een reeks concerten volgen, maar daar stak corona een stokje voor.

De Visser: “Dat was wel even schrikken. We hadden net onze laatste try-out gedaan en vijf dagen voor het eerste optreden ging het land in lockdown. Mijn manager Hanne (Valckenaers, van managementbureau Musickness nvdr) verplaatste alles naar juni. Maar toen dat ook wegviel, besloten we een concertfilm te maken.”

Hoe is deze film tot stand gekomen?
“Wij wonen hier (in Gent, nvdr) in een soort industriële loft. We hebben hier ook een studio. Opnemen doen we in de woonkamer. Ik had altijd al het idee om op deze mooie plek vette live sessies op te nemen, met al de oude synths en instrumenten die we live niet mee kunnen nemen.  En in de plaats van een paar liedjes op te nemen, hebben we besloten om meteen het hele concert te filmen. Het is een spontaan en echt live concert,  maar ook wel gestileerd: we hebben de ruimte mooi gemaakt en er stukken choreografie in verwerkt. Bitterzoet is ook een visueel werk. Ik hou erg van de esthetiek van al die synthesizers uit de jaren ‘80. We hebben hier een Mellotron staan, die is supermooi.
Ik bewaar ook voortdurend dingen die ik online of in oude magazines vind. En ik maak van alles foto’s. Het visuele ontwikkelt zich gelijktijdig met de muziek.”

Waar gaat Bitterzoet over?
“Over heel wat verschillende dingen; over mijn leven, over mijn relatie en over mijn familie. Over hoe ik relaties aan ga, hoe ik me verhoud tot anderen en hoe anderen in het leven staan. Het gaat ook over levenslust, ten opzichte van passiviteit. Ik benoem vaak tegenstellingen, vandaar ook de titel, Bitterzoet. Zonsondergangen komen ook vaak aan bod; dag en nacht die samenkomen in een enorme kleurexplosie. Als twee uitersten samenkomen, goed en slecht of geluk en verdriet, is dat altijd iets heel magisch.

Zijn er concert- of muziekfilms die je geïnspireerd hebben?

Stop Making Sense is mijn favoriet. Mijn oudere broers en zussen lieten mij die film zien. Nu is Talking Heads weer terug van weggeweest, maar toen niet. Toen was dat erg onhip. Ik heb altijd onthouden hoe David Byrne met popmuziek omgaat, hoe hij iets heel toegankelijk, voor een groot publiek maakt, maar toch totaal eigenzinnig is. Hoe hij theater en kunst in zijn muziek verwerkt vind ik gewoon te gek.
Het is echt uniek wat hij doet.”

Je komt de première van Bitterzoet inleiden in Leuven. Het is niet je eerste keer hier.
“Ik vind Leuven erg leuk, maar ik ken het niet zo goed. Ik ben een paar keer in het STUK geweest, dat was gezellig, net als Het Depot. M-idzomer is een festival waar ik al een fijne tijd heb gehad.” (VL)