ZED sprak met Adil El Abri en Bilall Fallah over 'Rebel'

“Het is iets te intens geweest. Maar gelukkig zijn we met twee.”

Adil en Bilall hebben een tegenslag moeten verwerken met de geannuleerde blockbuster Batgirl. Maar hun tomeloze energie zorgde er voor dat ze kort na de release van hun serie Ms. Marvel op Disney+ nu al met een andere forse bioscoopfilm kunnen uitpakken. Rebel verzoent oorlogsdrama, exploitation en musical en toont nog maar eens dat het duo barst van talent.

Rebel ging op Cannes in wereldpremière, maar wel buiten competitie. Waarom zat de film niet in de competitie?
Adil El Abri: De film was toen nog niet af, er was nog werk aan. Dus ik snapte het wel. We hebben er zelfs nadat we geselecteerd waren nog flink aan gewerkt. Toch waren we heel blij dat we voor de eerste keer naar Cannes konden met een van onze films. We hebben altijd gezegd: “We zullen naar Cannes gaan als ze ons uitnodigen.” Dat is nu gebeurd.
Bilall Fallah: Dat we met onze meest persoonlijke film uitgenodigd werden op het festival vonden we ook ongelofelijk.

De film kostte 9 miljoen euro, maar het lijkt alsof hij zeker 20 miljoen heeft gekost. Hoe doen jullie het toch?
Adil: Onze cameraman Robrecht Heyvaert, met wie we nog studentenfilms maakten, laat die shots lijken alsof hij een drie keer hoger budget heeft.
Bilall: Dat was al toen we Image met een minibudget maakten. Om die ‘scoop te scheppen’ moesten we een echte guerrillamanier van filmen toepassen.
Adil: Robrecht moet er altijd bij zijn. Toen we het Bad Boys-voorstel kregen, zeiden we: ‘Robrecht doet mee of wij zijn weg.’ Maar we hebben wel moeten vechten.
Bilall: Hij is de reden waarom we naar Hollywood zijn kunnen gaan. Voor de serie Snowfall hebben we trouwens dezelfde voorwaarde gesteld. De studio besloot uiteindelijk: “Jullie krijgen Robrecht, maar wij kiezen de rest van de ploeg.”

Jullie hebben de series Grond en Ms. Marvel gemaakt en waren terwijl nog volop bezig met Batgirl, die we helaas nooit zullen zien. Hadden jullie nog tijd over om te slapen?
Adil: Ja, het was inderdaad heel druk. We zaten met al die projecten in dezelfde fase van de montage. Ik denk dat we nu een pauze nemen. (lacht)
Bilall: Vanaf nu gaan we slechts één project per jaar doen. Maximum. Het is iets te intens geweest. Maar gelukkig zijn we met twee. Bovendien is Rebel al acht jaar in wording. Grond was ook een lang proces. Die dingen zitten dus al in ons hoofd en we weten wat we ermee willen doen. Dat maakt een groot verschil tegenover een situatie waarin je alles tegelijkertijd wil scheppen.
Adil: En we hebben ook heel goede monteurs bij alle projecten. En het helpt dat het allemaal totaal verschillende projecten zijn. Ms. Marvel heeft niets te maken met Grond en Batgirl niets met Rebel.

Zouden jullie Rebel acht jaar geleden hebben kunnen maken? Ik heb de indruk dat Bad Boys for Life een heel goede leerschool voor deze film was.
Adil: Het was een kwestie van ideale timing. In 2013 zijn enkele mensen die we kenden vertrokken naar Syrië. We vonden dat we daar iets mee moesten doen. In 2014 dachten we aan een film. Op dat moment werd ISIS bekend en met de executie van James Foley werd het wereldwijd nieuws. Na de aanslagen in Parijs en Brussel viel de hele wereld hen aan en het kalifaat implodeerde. Er kwamen over de jaren allemaal aspecten bij die er in 2014 niet waren. Dus het verhaal evolueerde mee terwijl we aan het schrijven waren. Maar intussen hadden we de technische knowhow meegekregen door Bad Boys for Life te draaien en te werken met producer Jerry Bruckheimer. Die ervaring heeft ons zelfzekerder gemaakt in het produceren van een film waarin we de ene dag intieme scènes filmden en de andere dag oorlog- of musicalscènes. Het was dus door een combinatie van training en timing dat we de film hebben kunnen maken zoals hij er nu uitziet.

Jullie hebben in Jordanië opgenomen?
Bilall: Klopt. Het was zoals ik over Image zei ook hier guerrillafilmerij en zeer intens. Maar je zit toch ook met een filmploeg die Dune en Aladdin heeft gedraaid. Dat zijn mensen die Hollywoodfilms tot een goed einde hebben gebracht. Ze zijn heel sterk in wat ze doen. We waren in goede handen.
Adil: Onze crew, acteurs en figuranten kwamen uit Irak en Syrië. Die hadden de hele oorlogssituatie meegemaakt en brachten de noodzakelijke authenticiteit mee op de set. Daarnaast kregen we nog hulp van het Jordaanse leger en de Special Forces die gevochten hebben aan de kant van de Koerden in Irak. Hun expertise hielp om alles in goede banen te leiden.

Hoe is jullie samenwerking onderling geëvolueerd?
Adil: We hebben ons vaak moeten opsplitsen. Dan ging ik een aantal scènes draaien en Bilall ergens anders nog andere scènes. Ik weet nog dat ik een scène in het ziekenhuis regisseerde terwijl Bilall een scène met de brommer draaide.
Bilall: Dat was echt wel nodig om deze film te vertellen. We waren als twee units.
Adil: We spraken wel op voorhand af wat het ongeveer moest zijn. Ook met Robrecht.
Bilall: Maar we maken intussen al 15 jaar samen films. We weten wat we van elkaar kunnen verwachten. We zijn heel goed op elkaar ingespeeld.

De Belgische filmmakers doen het zeer goed, ook in Cannes. Hoe verklaren jullie dat?
Adil: Dat is de generatie, hé! (lacht)
Bilall: De Dardennes waren natuurlijk de eersten. Ik weet nog wat we als kind naar het nieuws keken en verbaasd waren: “Kijk daar, twee Belgen die de Gouden Palm winnen. Wauw!” Daarna had je Michael R. Roskam die naar de Oscars ging. Dan kwamen Nabil Ben Yadir, Lukas Dhont en wij. Ik denk wel dat we elkaar inspireren.
Adil: Je hebt ook nog Tim Mielants en Jakob Verbruggen die topreeksen doen en Emmy Awards winnen. We kennen elkaar ook allemaal en zijn één kliek.
Bilall: De ene motiveert de andere. En toch is het ongelofelijk dat ieder zijn eigen artistieke identiteit heeft. (CC)